COMUNICADO CONXUNTO DO 1º DE MAIO DO 2015.

Proletarios de todos os países, unídevos!

1° de Maio Vermello e Internacionalista!
Crise, guerras, represión, opresión, desemprego, pobreza!
Proletarios e pobos oprimidos, unámonos e tomemos o futuro nas nosas mans!
…Viva a revolución!

O imperialismo segue atravesando unha profunda crise económica e descargándoa sobre o proletariado e os pobos do mundo. Falan de recuperación, pero o único que se recupera é a carreira por ganancias, as riquezas e as armas.
Pola contra, para os proletarios, os campesiños pobres e outras masas populares de todos os países do mundo, vemos o desemprego, leis laborais que aumentan, a precarización, a explotación e a escravitude, miseria, saqueo de materias primas e recursos enerxéticos, devastación ambiental e territorial.
Os mozos sen traballo son agora a maioría, malia o seu crecemento educativo e cultural.
As novas tecnoloxías utilízanse para facer máis beneficios, intensificar a explotación e o dominio e control sobre os traballadores e para aumentar o poder destrutivo das armas.
Contra esta situación os proletarios e as masas do pobo se rebelan, nos países imperialistas, así como nos países oprimidos polo imperialismo. Os proletarios e as masas non poden aceptar unhas condicións de vida e traballo cada vez peores; unha vida de penurias sen esperanza nin futuro e odian cada vez máis aos seus opresores e verdugos.
Nos países oprimidos, os obreiros, campesiños e mozos tomaron varias veces as rúas desafiando a feroz represión para resistir aos ataques ás súas condicións de vida; o campesinado, forza principal da revolución de Nova Democracia, resiste ás reaccionarias políticas anticampesinas de desprazamento e aniquilamento, e persiste na loita pola terra contra as vellas e novas formas de dominación semifeudais, base da dominación imperialista.
Nos países imperialistas as rebelións de mozas e inmigrantes, de Ferguson a Estocolmo, ás banlieues de Paris, as loitas xerais dos traballadores, a miúdo enfróntanse co aparello represivo do Estado
Todo isto mostra que a revolución, como tendencia e necesidade, está emerxendo cada vez máis e choca coa reaccionarización e fascistización dos Estados e gobernos.
En todas partes, nas loitas e guerras populares, avanza o protagonismo das mulleres para suprimir a odiosa opresión de clase e de xénero que enche as rúas do mundo de violacións, feminicidios, e para esixir unha revolución que sexa verdadeira liberación.
Para enfrontar e conxurar a rebelión popular, o imperialismo, os seus Estados, os seus gobernos, tanto de dereita como dunha pretendida "esquerda", responden cunha represión feroz, masacres, persecución, demagoxia e manipulación; crean estados policiais que suprimen liberdades políticas, sociais e individuais, nun van intento por deter a ola popular e a organización revolucionaria das masas.
Eles tamén empregaron o señuelo da farsa electoral dos reformistas, socialdemócratas e revisionistas para conter a furia das masas dentro do sistema reaccionario.
Estas forzas fomentan a ilusión de que algún goberno "a favor do pobo" pode superar os estragos da crise; por exemplo, en Grecia, a máxima expresión da crise en Europa, forzas da nova socialdemocracia como SYRIZA, chegan ao poder como un último recurso, pero non son capaces de alzarse contra os ditados do capital europeo e os bancos nin de dar resposta ás necesidades e loitas das masas. 
Ademais si o servizo realizado ao imperialismo por tales forzas farsantes permanece aínda como un obstáculo, en moitos países as masas responden coa intensificación da loita de clases e a crecente abstención masiva e o boicot.
En Ucrania e a reaccionaria Europa oriental, tamén avanzan forzas de tipo nazi, co apoio dos EE.UU., a Unión Europea e a OTAN, nun marco de confrontación interimperialista coa Rusia de Putin.
As masas están de forma xusta loitando contra o fascismo e o imperialismo occidental, pero necesitan unha auténtica dirección comunista para non ser peóns do expansionismo do imperialismo ruso.
A rebelión do proletariado e das masas esixe un cambio radical e o único medio para logralo é o derrocamento, coas armas na man, das clases dominantes e a construción dunha nova sociedade libre de explotación, opresión e imperialismo.
Dentro da crise, as contradicións interimperialistas agudízanse e a tendencia para unha nova guerra polo reparto mundial faise máis e máis insistente  aínda que a contradición entre o imperialismo e os pobos e nacións oprimidas segue sendo a contradición principal no mundo  e a revolución a sigue sendo a tendencia principal e encárnase nunha potencial nova ola da revolución proletaria mundial.
Para converterse en exitosas revolucións de nova democracia nos países oprimidos polo imperialismo en marcha cara ao socialismo e en revolución proletaria e socialista nos países imperialistas en marcha cara ao comunismo, as rebelións das masas necesitan en cada país dun auténtico partido comunista revolucionario, unha fronte unida de todas as masas explotadas e oprimidas dirixido polo proletariado, e un exército popular revolucionario.
Onde as masas carecen destas ferramentas, as súas loitas valentes e heroicas loitas son derrotadas e/ou son presas de forzas reaccionarias, sempre ligadas ao sistema imperialista, forzas que non as poden liberar das súas cadeas sociais, económicas e políticas.
O imperialismo, en nome da loita contra o terrorismo, desata guerras e o terror local. Pero o imperialismo é o auténtico terrorismo, o monstro ao que debemos combater e derrocar.
Que hai hoxe no mundo que sexa peor que o imperialismo?
O imperialismo, especialmente ianqui, intensifica a política de guerra, invasión e agresión en Irak, Afganistán e fomenta as guerras en Siria, Libia, Yemen e en todo o Oriente Medio e Asia Occidental. Responde á revoltas populares nos países árabes, instalando no poder a forzas que continúan a política dos vellos déspotas e réximes, como en Exipto, en confabulación e alianza co xendarme sionista, Israel, e outros réximes reaccionarios na rexión, desde Turquía a Irán, e ata Arabia Saudita.
Nestas guerras e intervencións arman ás forzas reaccionarias feudais que logo se volven na súa contra, levando a guerra dentro dos propios países imperialistas con feroces ataques que minan a seguridade e a forza deses estados, nos cales existen masas e sectores de inmigrantes rebeldes que odian o imperialismo.
No terreo onde se desenvolveron estas intervencións directas e indirectas, o imperialismo segue aplicando a súa política de Guerra de Baixa Intensidade (GBI), con axentes e tramas para enfrontar masas contra masas, para desviar o branco das loitas dos pobos oprimidos do seu inimigo principal, co obxectivo de dividir a fronte única antiimperialista tal como agora en Siria enfrontando masas árabes e kurdas.
Onde o ISIS avanza, as masas combaten e resisten, como as masas kurdas, cun papel dirixente da mulleres, na vangarda en Rojava, Kobane. Pero só combatendo a través da Guerra Popular, non só ao ISIS senón tamén ao imperialismo e aos réximes reaccionarios da rexión, as masas poden liberarse da opresión nacional e social.
A burguesía e os seus intelectuais sofisticados, nas cidadelas imperialistas do mesmo xeito que nos centros de cultura dos países oprimidos polo imperialismo, alégranse do que eles denominan o enterro da clase obreira e a súa ideoloxía poderosa trazada por Marx, Engels, Lenin, Stalin e Mao. Pero en todos os recunchos do mundo asistimos a unha recuperación xigantesca da loita obreira, clasista e combativa que sacode as cidadelas do capital, tamén en Chinesa, así como en todos os países do suposto desenvolvo do capital, os chamados países emerxentes.
Dentro do sistema imperialista, grandes países, como Brasil, Turquía, etc., están atravesado por grandes loitas dos obreiros, campesiños e outras masas, e mostran como o crecemento económico destes países baixo a dominación do imperialismo faios "xigantes con pés de barro" e terra de revolución.
Non hai lugar no mundo que non asista a tensións e agudización da loita de clases.
Neste marco, a Guerra Popular dirixida por partidos marxistas-leninistas-maoístas, é a única referencia estratéxica da loita de liberación.
A Guerra Popular na India, golpeando directamente nun dos maiores bastións do imperialismo e da reacción no mundo, suscitou un gran entusiasmo entre as masas revolucionarias do mundo enteiro e converteuse nun poderoso punto de encontro internacionalista. Xunto coas Guerras Populares en Filipinas, Perú e Turquía, continúa minando ao imperialismo e mostra o camiño para derrocar o sistema de explotación e opresión do imperialismo e as forzas reaccionarias feudais e para a construción dun novo poder e sociedade.
Os comunistas marxistas-leninistas-maoístas do mundo deben construír e fortalecer Partidos Comunistas para cumprir as súas tarefas de dirección e desenvolvemento, librándose das súas filas de tendencias revisionistas e capitulacionistas como o prachandismo en Nepal, ao avakianismo nos EE.UU., a Liña Oportunista de Dereita, en todas as súas formas, en Perú, etc., sen caer, ao mesmo tempo, no estéril revolucionarismo pequenoburgués e o dogmatismo.
A construción dos partidos comunistas debe darse no lume da loita de clases en estreita ligazón coas masas, en función da loita revolucionaria polo poder.
Este 1º de Maio de 2015 chámanos a levantar alto e forte a bandeira vermella do comunismo e a revolución en todas as manifestacións, en todas as loitas antiimperialistas no mundo, traendo e renovando con forza o lema de: ¡Proletarios e pobos oprimidos do mundo, unídevos!

Unámonos para deter as guerras imperialistas e reaccionarias, para esmagar ao imperialismo e a reacción de todo o mundo!
Saudemos aos mártires do pobo e da revolución, apoiemos a loita e pola liberdade dos presos políticos revolucionarios e comunistas de todo o mundo!
Promovamos o auténtico internacionalismo proletario na dirección das loitas proletarias e nas loitas dos pobos para crear as condicións e avanzar cara a unha organización internacional dos comunistas.
Apoiemos as guerras populares ata a vitoria!
Tomemos o futuro do comunismo nas nosas mans!

Committee Building a Maoist Communist Party, Galicia -Spanish state

Committees for the Founding of the (maoist) Communist Party, Austria

Communist Party of Brazil Red Fraction – CPB (RF)

Communist Party of Ecuador Red Sun – CPE (RS)

 Communist Party  of Turkey / Marxist-Leninist

Communist (Maoist) Party of Afghanistan;

Communist Movement of Serbia

 Communist Party of India (Maoist)
Democracy and Class Struggle - British State

Great Unrest WSRP - Wales British State

Iranian maoist Collective

Long March Towards Communism (Spain);
New Communist Party (Liaison Comittee) USA

Maoist Comunist Group  USA

Maoist Communist Mouvement Tunisia

Maoist Communist Party Manipur

Maoist Communist Party Italy;
Maoist Revolutionary League - Sry Lanka

Marxist-Leninist-Maoist Party Construction Committee (Germany) MLM-PAK

Peru Peoples Movement (Committee for Reorganizing)

Red communist Blogs

Red Fraction of Communist Party of Chile – RF CPC  – PPM (CR)

Red Block (Unity of maoists) France

Revolutionary Communist Party (PCR-RCP Canada);

Revolutionary Intellectual -Cultural Front,  Nepal

Revolutionary Praxis - United Kingdom
Serve the People - Communist League of Norway
Servir Le Peuple - Sheisau Sorelh - Occitany - French state;
Workers Voice – Malaysia